Yüzyıllar boyu bu ön yargı bitmemiş ve biz de bitiremeyiz.

“Gelin” ve “Kayınvalide” olarak baktığımız için asla da bitmez bu sonu gelmeyen çekişme.

Arada kalan siz zavallı beyefendilere oluyor olan üzgünüz ki.

Kayınvalide gelinin evine gelir ortalığı bir süzer, “bu perdelerini neden yıkamamışsız”

Gelin derki içinden Kayınvalidem kaynanalık yapıyor der ona karşı cephe alır ve savunmaya geçer.

Hatta bu da yetmez akşam eşi gelince kaynanam onu dedi, kaynanam bunu dedi der.

Böyle bitmeyen çekişmeler, bitmeyen inişler ve çıkışlar;

Peki günümüzde neden böyle, Eskiler hep anlatır biz yıllar boyu bir arada kalırdık her şey daha farklıydı der;

Eskiden yaşam daha zordu. Ve İnsanlar birbirine mecburiyetten de olsa bağlıydı. Çamaşır makinası yoktu, bulaşık  makinası yoktu , elektrik süpürgesi yoktu, televizyon yoktu ve hatta elektrik yoktu J

İnsanlar ekmeklerini kendisi yapardı taş fırınlarda yada tandırlarda,

Tarlalara giderlerdi, ekinlerini kendisi ekerler, harmanlarını kendisi  yaparlardı. Akşam saatlerinde tarladan eve döner. Ocağı kendi imkanları ile yakarlar, yemeklerini pişirirler, sonra bulaşıklarını yıkarlar. Ve sohbet etmeye bile imkan bulamazlar yorgunluktan.

Kısacası insan insana lazımdı. ÜRETMEK İÇİN EMEK İÇİN               .  Günümüzde  ise kimsenin kimseye ihtiyacı kalmadı, daha bireyselleştirdi  yaşam koşulları insanları,

Ve Daha yalnızlaştırdı teknoloji.

Aynı evin içinde huzur kalmadı, Sorun olmadığı için sorun yaratmaya başlandı. Çünkü uğraşacak bir şey kalmadı. “Sana ihtiyacım yok mantığı” hakim.  Kavgalar kopmaya başladı.

Ve malasef insanlar birbirinden uzaklaştı. Akrabalık bağı zayıfladı.

Diyoruz ki, keşke böyle olmasaydı, İnsanın 4 elide o sıcak ekmeğe birlikte yoğursaydı.

Ama ne gelin , ne de kaynana bunu başaramazlar,

Ne zaman kıymeti anlaşılır derseniz?

İkisinden biri hayatını kaybedince.  O zaman gelin kızı olur, kayınvalide de annesi olur.